Golf is fijn als het goed gaat en golf is absoluut niet fijn als het niet goed gaat. (Net als het leven zelf…) Golf is eigenlijk heel eenvoudig: hoe minder je doet des te gemakkelijker het gaat. (Net als het leven zelf…) Als je met je armen kunt zwaaien en een stok kunt vasthouden, kun je het eigenlijk al. Het principe van “moeiteloosheid” is hier heel eenvoudig terug te vinden. Toch gaat het, zeker in het begin, vaker niet goed dan wel. Ballen gaan alle kanten op, als je ze al raakt. Er kan dan maar één conclusie zijn als het misgaat: je doet te veel.
Moeiteloosheid betekent dat je die dingen laat gebeuren waar je blij van wordt. Met de nadruk op laten gebeuren. Het idee dat golf wel eens een ideaal middel zou kunnen zijn om leren ‘laten gebeuren’, is dan niet zo raar.
Golf vraagt een optimale samenwerking tussen denken en doen: Bedenken wat je wilt en daarna ruimte aan het lichaam geven om te demonstreren wat het geleerd heeft. Waar je bal ligt na je slag kun je blij mee zijn, of niet. Ook dit is een wetmatigheid. Iedere situatie en omstandigheid is het gevolg van de samenwerking tussen intentie en competentie. Golf is dan wel heel eerlijk: de bal laat je zien in hoeverre het klopte op het moment dat je de bal raakte.
Iedereen kan een goede bal slaan. Als dat niet gebeurt is dat omdat we onszelf daarbij in de weg staan. We willen wel graag, maar we doen iets anders dan we denken dat we doen, waardoor het resultaat teleurstellend is.
Even heel kort door de bocht: de stelling is dat iedereen toegang kan creëren naar een beleving van moeiteloosheid, overvloed en onvoorwaardelijk vertrouwen, maar dat we onszelf daarbij in de weg staan. We willen wel heel graag, maar we doen iets anders dan we denken dat we doen, waardoor het resultaat teleurstellend is.
Er blijken ongelooflijk veel overeenkomsten te zijn tussen golf en alle andere gebieden van ons leven. Het idee dat je door te leren golfen, je eigen weerstanden leert kennen en kunt leren transformeren is dan niet alleen niet raar meer, het is hoogst waarschijnlijk.
Ik kan niet golfen, maar ik kan golf wel laten gebeuren. Een golfslag is een zwaai met je armen terwijl je een stok vasthoudt, met zo’n hoge snelheid dat je dat niet meer kunt controleren. Vergelijk het maar met de trap op rennen terwijl je denkt aan hoe je je voeten moet neerzetten of je benen optillen. Alle snelheid is er dan direct uit. Ons lijf is onwaarschijnlijk veel sneller dan ons denken. Wie ooit een kniereflex heeft meegemaakt, weet dat. Een perfecte swing vraagt dus om vertrouwen in dat het lichaam het kan, om loslaten… En loslaten blijkt zo onwaarschijnlijk moeilijk. We willen zo graag de regie voeren of controleren dat we onszelf letterlijk in de weg staan om die resultaten te ervaren die we zo graag willen.
Golf. Het gaat nog steeds over golf. Of niet? Je hoeft maar een klein beetje gelezen te hebben over kwantummechanica en zo om te weten dat we in meerdere dimensies, of werelden tegelijkertijd leven. De driedimensionale wereld van lijf en dingen is het tastbare resultaat van een intentie en een creatieproces. De stoffelijke wereld is ontelbaar veel kleiner en meer beperkt dan de onstoffelijke wereld. De wereld van mogelijkheden is oneindig veel groter dan de ene mogelijkheid die tastbaar en concreet is geworden. Zolang ik de bal nog niet geslagen heb, kan het alle kanten nog op. Zodra ik ‘m raak zijn richting en balvlucht al bekend.
Is het dan mogelijk om golf als middel in te zetten om erachter te komen welke weerstanden je nog hebt en op welke manier jij jezelf in de weg zit om die staat van overvloed en vrijheid te ervaren. Het sterke vermoeden is dat het antwoord “ja” is.
Golf. Of je nu wel of niet al speelt. Of je nu wel of niet een aantal opinies hebt over het spel, de mensen die het spelen, de entourage of de kleding. Ik ken geen andere activiteit die zo eerlijk confronterend is. Alles dat ik op de golfbaan doe, doe ik ook op alle andere terreinen van mijn leven. Golf zal voor sommigen een spelletje of bezigheid zijn waar ze verder niet over nadenken. Aan de andere kant, er zijn meer mensen die aan de oppervlakte leven dan mensen die willen weten en ervaren waar dit leven werkelijk over gaat en wat ze er mee moeten.
Er kan zo’n moment in je leven zijn dat je denkt ‘waar doe ik het allemaal voor…’, ‘waar gaat dit leven over…’ Zo’n moment dat je beseft dat er eigenlijk niets mist in je leven, maar dat je het ‘hoe en waarom’ even kwijt bent. Waardoor het allemaal niet zo fijn meer is als vroeger. Je zoekt ‘iets’ om voor te kunnen gaan, om je energie in te steken, maar dat ‘iets’ vind je niet in de buitenwereld.
Leef je passie! Ga voor wat voor jou belangrijk is! Leuk, hoor al die natte coach-kreten. Maar wat als je nu niets kunt bedenken… Wat te doen als je er achter komt dat je eigenlijk nergens een passie voor hebt en dat de buitenwereld z’n glans aan het verliezen is? En dat schilderen, mandala kleuren, zingen, mediteren of wat dan ook niet meer werkt? You’ve been there, you’ve done that.
Nogmaals, niet dat je iets te kort komt in dit leven. In rede en redelijkheid heb je alles dat je nodig hebt. Maar de ‘lol’ gaat er in meer of mindere mate steeds meer van af. Als de oplossing niet in de buitenwereld ligt, dan zal deze in de binnenwereld liggen. Misschien ben je wel aan een Golf Treatment toe…
[facebook] [retweet]
Sinds menig jaar beoefen ik golf, met veel ups en downs, net als het leven zelf, en telkens ik denk dat ik maar beter een andere sport zou kiezen gaat het beter….het is meer dan een spel, het is een ‘strijd’ met jezelf en ja zeker ook met je eigen weerstanden. Het heeft me al veel bijgebracht rond mijn valkuilen en sterktes en vooral hoe ik kijk naar de dingen in het leven. Je kiest een richting, je focust, en dan…laat je los en laat dan nu mijn levensuitdaging zijn….loslaten……
Bedankt voor deze inspirerende tekst Rob